بررسی بیومارکرهای کارسینومای سلول‌های بازال با استفاده از آنالیزهای پروتئومیکی

سابقه و هدف: کارسینومای سلول‌های بازال، یکی از شایع‌ترین نوع سرطان‌های پوست غیر ملانومایی انسانی محسوب می‌شود. با مطالعه فاکتورهای پروتئینی آن و شناسایی بیشتر تغییراتی که در روند سرطانی‌شدن پوست رخ می‌دهند، می‌توان در روند پیشگیری و درمان، به بیماران کمک مؤثری نمود. هدف از انجام این پژوهش، دستیابی به بیومارکرهای پروتئینی است که در تشخیص و درمان کارسینومای سلول‌های بازال مؤثر باشند. مواد و روش‌ها: تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. نمونه‌های بافت سرطانی و سالم از 3 بیمار مبتلا به سرطان پوست از نوع کارسینومای سلول‌های بازال گرفته شد و با روش‌های جداسازی استاندارد، کل پروتئین‌های بافت تخلیص و با استفاده از الکتروفورز دو‌بعدی پروتئین‌ها جدا گشتند. پروتئوم‌های بافت سالم و توموری با همدیگر مقایسه و میزان بیان پروتئین‌های مورد نظر با استفاده از آنالیزهای لازم بررسی شد. یافته‌ها: تعداد 87 پروتئین در ژل‌های حاصل از الکتروفورز دو‌بعدی، تعیین شد که 76 عدد از آنها، دارای تفاوت آشکاری در بیان بودند. تعداد 7 پروتئین، از طریق بانک‌های اطلاعاتی شناسایی شدند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد در بیماری مورد مطالعه، بیان جمع کثیری از پروتئین‌های بافتی در بافت سرطانی، تغییر یافته و بیشتر آنها کاهش یافته یا اصلاً بیان نشده‌اند. این پروتئین‌های تغییر بیان‌یافته، می‌توانند به عنوان بیومارکر در مراحل شناسایی و درمان این بیماری مؤثر واقع شوند